عکس های دیدنی بازیگران سینما و تلویزیون در یک جشن تولد

عکسهای بازیگران ایرانی

جدیدترین عکسهای بازیگران ایرانی

عکسهای بازیگران ایرانی

عکسهای بازیگران ایرانی در جشن تولد

عکسهای بازیگران ایرانی

عکسهای بازیگران ایرانی

عکسهای جدید بازیگران ایرانی 

عکسهای بازیگران ایرانی در جشن تولد

عکسهای بازیگران ایرانی

جدیدترین عکسهای بازیگران ایرانی

 عکس های دیدنی بازیگران

عکس بازیگران و همسرانشان

در این بخش از عکس ، آلبومی از عکس بازیگران و همسرانشان برای شما اماده کرده ایم ، تعداد عکس بازیگران 14 عدد میباشد ، امیدواریم مورد پسند شما قرار گیرد.

مهدی پاکدل و همسرش بهنوش طبابایی

علیرضا اوسیوند و همسرش حمیرا ریاضی و فرزندشان

رامبد جوان و همسرش

نسرین مقانلو و همسرش و فرزندان

شیرین بینا و همسرش

نیوشا ضیغمی و همسرش آرش پولادخان

فلورا سام و همسرش مجید اوجی

نیما فلاح و همسرش سحر ولدبیگی

محممود پاک نیت و همسرش مرجانه گلچین

کمند امیرسلیمانی و برادرش سپند امیرسلیمانی به اتفاق همسرانشان

نگار عابدی و همسرش هدایت هاشمی

رامبد شکرابی و همسرش حدیث فولادوند

مهسا کرامتی و همسرش راما قویدل

جدیدترین عکس بازیگران ایرانی در فیسبوک و اینستاگرام

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس یادگاری گوهر خیراندیش و بهنوش بختیاری در حاشیه یک مراسم.

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

و در پایان هم سلفی الهام حمیدی، ساره بیات و شقایق فراهانی. سه خانم خوشتیپ سینما.

هر جا جنگ و ناامنی و سر بریدن و این جور چیزها باشد، کامران نجف‌زاده خبرنگار اعزامی صدا و سیما به آنجا خواهد بود! واقعا باید مشکل واحد مرکزی خبر با آقای نجف‌زاده را ریشه یابی کرد، شاید سوتفاهم ها با یک جعبه شیرینی برطرف شود و نیازی به این نباشد که خدای نکرده برنامه جذاب ۲۰:۳۰ کامران نجف زاده را از دست بدهد! این روز ها که داعش در عراق و سوریه جولان می‌دهد، کامران بین نجف و دمشق دست به دست می‌شود. این عکس را هم در جوار حرم امام علی (ع) گرفته است و در اینستاگرامش به اشتراک گذاشته است.

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس بازیگران , جدیدترین عکس بازیگران , عکس بازیگران ۲۰۱۵ , عکس بازیگران ایرانی , عکس های لورفته بازیگران ایرانی , عکس بازیگران در سال ۹۴

عکس بازیگران , جدیدت

بیوگرافی و تصاویر جدید بهرنگ علوی

۲۳

بهرنگ علوی بازیگر سینما و تلویزیون متولد 1 فروردین ماه 1359 در بیمارستان آزادی تهران می باشد و 36 سال سن دارد.

تخصیلات وی فوق دیپلم نقشه کشى با کامپیوتر و فارغ التحصیل بازیگرى ازاولین دوره کلاسهاى کارنامه می باشد.

 اولین تجربه کار تصویری را با مجموعه برنامه‌های دوربین مخفی به کارگردانی امیرحسین قهرائی شروع نمود .

ازدواج و همسر

بهرنگ علوی تاکنون ازدواج نکرده است و مجرد هست.

فعالیت های سینمایی و تلویزیونی

او تاکنون در چندین اثر سینمایی و تلویزیونی به ایفای نقش پرداخته است که به مهمترین آنهت در سینما می توان به فیم دربند,مرگ ماهی,امکان مینا و لانتوری اشاره کرد.

او در سریال هایی نظیر نردبام آسمان, قفسی برای پرواز,معمای شاه (در نقش ارتشبد حسین فردوست ) و سریال هشت و نیم دقیقه ( در نقش فرزین ) به ایفای نقش پرداخته است

وی تک فرزنداز یک خانواده سه نفره است. پدر او (فرهنگى) از مدیران آموزش و پروش و مادرش از مدیران شرکت مخابرات است. او از کودکى به شدت به بازیگرى علاقه داشت و بازیگرى را از تاتر مدرسه آغاز کرد. در سنین نوجوانى با یک تاتر مدرسه اى بهترین بازیگر منطقه ۶ و استان تهران شد. پس از آن در سال ١٣٧٠ براى یک تاتر آدمک چوبى به کارگردانى جهانگیر طاهرى به صورت رسمى و حرفه اى انتخاب شد و بر روى صحنه تاتر در سالن قشقائى مجموعه تاتر شهر رفت. پس از چند سال وقفه به خاطر ادامه تحصیل مجددا با تاتر آغاز به کار کرد که در این بین شاگرد اساتیدى همچون : ( محمد رحمانیان ، حمید امجد ، مهتاب نصیرپور ، پرویز پرستویى ، آتیلا پسیانى ، رویا تیموریان ، پانته آ بهرام ، حبیب رضایى بود.)

پس از آن به انجمن سینماى کوتاه پیوست و تجربه چند فیلم کوتاه جشنواره اى داشت. به واسطه همان فیلمهاى کوتاه براى فیلم عیار ١۴ به کارگردانى پرویز شهبازى انتخاب شد و با تک سکانسى که در اون فیلم داشت به سینما معرفى شد پس از آن شروع اتفاقهاى حرفه اى براى او رقم خورد تا فیلم دربند که کاندیداى نقش مکمل مرد از جشنواره سى و یک فجر شد و بعد از آن براى بازى در تاتر زبان اصلى دیپلم افتخار بازیگرى مرد از جشنواره سى و چهارم فجر شد. بهرنگ علوی علاوه بر کار بازیگری به عکاسی و نویسندگی و طراحی مد مشغول است. وی همچنین سفیر حمایت از کودکان کار و زنان بی سرپرستو برگزارکننده گالرى ها و بازارچه هاى خیریه است. بهرنگ علوی در ورزشهاى شنا ، اتومبیلرانى ، یوگا ، بیلیارد تبحر خاصى دارد. تیم مورد علاقه او : یوونتوس ایتالیاست و مبتکر مکتب بهیسم یا فرهنگ شاد زیستن است.

عکس جدید از بهرنگ علوی

اینستاگرام بهرنگ علوی

فیلمهای سینمایی

عیار ۱۴؛ پرویز شهبازی
ندارها؛ محمدرضا عرب
گزارش یک جشن؛ ابراهیم حاتمی کیا
دربند؛ پرویز شهبازی
نگران نباش سارا؛ علیرضا امینی
مرگ ماهی؛ روح‌الله حجازی
لانتوری؛ رضا درمیشیان
امکان مینا؛ کمال تبریزی
رفتن؛ نوید محمودی

سریال‌ها بهرنگ علوی

نربام آسمان؛ محمد حسین لطیفی
قفسی برای پرواز؛ محمد حسین مهدوی
معمای شاه؛ محمدرضا ورزی
هشت و نیم دقیقه؛ شهرام شاه حسینی

تیاتر

نمایش زبان اصلی؛ رسول کاهانی
نمایش دریازدگی؛ عباس جمالی

افتخارات

کاندیداى نقش مکمل بازیگرى مرد براى فیلم دربند.
دیپلم افتخار بازیگرى مرد از جشنواره تاتر فجر.

تحصیلات

وی دارای دیپلم ریاضی فیزیک است و در دانشگاه در رشتهٔ تئاتر قبول‌شد و گرایش طراحی صحنه را برگزید. چندی پس از آن، در کنکور کارشناسی ارشد در گرایش کارگردانی تئاتر مشغول به تحصیل شد و هم‌اکنون فارغ‌التحصیل شده‌است. او از سال ۲۰۰۴ عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد ایران بود و به آموزش بازیگری و تئاتر می‌پرداخت. وی هم‌چنین بازیگری به کودکان را برای چندین سال در یک مؤسسهٔ فرهنگی تدریس می‌کرد. او استاد کارگردانی تئاتر از دانشگاه آزاد اسلامی تهران است و لیسانس طراحی صحنه را در سال ۲۰۰۰ از دانشگاه آزاد اسلامی تهران دریافت‌کرد. او به علت کار شخصی همسرش و ادامه تحصیل در مقطع دکترای رشته کارگردانی تئاتر از ابتدای سال ۹۲ به استرالیا نقل مکان کرده است.

شروع بازیگری

شبنم قلی خانی بازیگری را از سال 1376 با بازی در تئاتر آغاز نمود . پس از آن با حضور در فیلم سینمایی مریم مقدس به کارگردانی شهریار بحرانی توانست به خوبی بدرخشد و شناخته شود . وی در این فیلم نقش مادر حضرت مسیح را ایفا می نمود .

 سریال اولین شب آرامش به کارگردانی احمد امینی در سال 84 اولین حضور او در تلویزیون بود و پس از آن در سریالهایی از جمله ما چند نفر,سالهای برف و بنفشه,نردبام آسمان,پنجمین خورشید,پنج کیلومتر تا بهشت,سرزمین کهن و به تازگی پس از چند سال وفقه در سال 95 در سریال هشت و نیم دقیقه به کارگردانی شهرام شاه حسینی در نقش یکتا که کاراکتر اصلی داستان است / سریال دیوار شیشه ای به کارگردانی راما قویدل و همچنین سریال آرام میگیریم به کارگردانی روح اله سهرابی به ایفای نقش پرداخته است .

ازدواج

شبنم قلی خانی در سال 86 ازدواج نمود و در سال 94 دارای فرزند دختری به نام شانا شده اند

فاصله گرفتن از بازیگری و زندگی در استرالیا

قلی خانی درباره دلیل فاصله گرفتنش از تلویزیون گفت: من به دلیل شغل همسرم چهار سال در ایران زندگی نکردم و از طرفی شرایط تحصیلی که در رشته کارگردانی و فیلم داشتم باعث دوری‌ام از تلویزیون شد. در این بین خداوند به من فرزندی عطا کرد که مشغول نگهداری از او بودم اما تنهایی و غربت برایم واقعا سخت بود و نمی‌توانستم تحمل کنم تا این‌که در فروردین سال 95 به ایران بازگشتیم.

عکس / شبنم قلی خانی و همسرش

آخرین گفتگو و مصاحبه با شبنم قلی خانی و همسرش رضا

برای شروع، ماجرای آشنایی تان را برایمان بگویید.

– شبنم: خواهر رضا و خواهر من که هر دو از ما بزرگتر هم هستند، دوستان صمیمی یکدیگر بودند. زمانی که در دانشگاه قبول شدم. برای درس ماکت سازی احتیاج داشتم یک نفر به من کمک کند. خواهرم گفت برادر دوستم در رشته معماری تحصیل می کند و می تواند به تو کمک کند. آشنایی ما از ساخت این ماکت آغاز شد و در نهایت خواهرهای ما برایمان این نقشه را کشیدند و در نهایت سال 86 با هم ازدواج کردیم.

روز خواستگاری استرس نداشتید؟ مثلا چایی رو پای آقا رضا نریخت؟ (خنده)

– شبنم: فکر می کنم شما خیلی به فیلم هندی علاقمند هستید (خنده) مراسم خواستگاری ما خیلی سنتی و رسمی برگزار شد اما خوشبختانه هیچ اتفاق غیرقابل پیش بینی در آن نیفتاد و همه چیز خیلی خوب پیش رفت.

زمانی که تصمیم به ازدواج گرفتید، مریم مقدس پخش شده بود؟

– شبنم: بله، تقریبا شش سال از پخش سریال «مریم مقدس» می گذشت.

با این تفاسیر زمانی که موضوع ازدواجتان جدی شد، آقا رضا صحبتی در مورد ادامه مسیر بازیگری نداشت؟

– شبنم: نه، رضا شرطی در مورد ماجرای بازیگری مطرح نکرد و من هم چنین صحبتی را عنوان نکردم که یادت باشد کار من بازیگری است و تا آخر عمر، کارم را ادامه خواهم داد، چون رضا را می شناختم و می دانستم آدم منطقی است و راجع به حرف ها و کارهایش فکر می کند و تصمیمات سطحی نمی گیرد. از طرفی رضا باهنر، مخصوصا سینما بیگانه نیست. خواهران رضا عکاس هستند، یکی از پسرعمه هایش فیلمساز است و یکی دیگر از پسرعمه هایش هم (فرهاد توحیدی) فیلمنامه نویس است.

– رضا: فکر نمی کنم شرط گذاشتن مرد و زن برای شغل طرف مقابل، پایه چندان محکمی داشته باشد. من زمانی که تصمیم گرفتم با شبنم ازدواج کنم از شرایط کاری او باخبر بودم و هیچ مشکلی با ادامه دادن این مسیر نداشتم.

– شبنم: البته بعضی از خانواده ها هم هستند که قبل از ازدواج این قول را می گیرند که دخترشان بعد از ازدواج حق کار داشته باشد. همه خانواده ها شبیه هم نیستند، گاهی در بعضی از خانواده ها، محدودیت هایی برای زن ها قائل می شوند که زیاد جالب نیست و این محدودیت هاست که باعث می شود خانواده ها پیش از ازدواج، در مورد این موضوع صحبت کنند تا در ادامه مسیر زندگی مشکلی پیش نیاید.

نترسیدید ازدواج باعث محدودیت شما در عرصه بازیگری شود؟

– شبنم: وقتی انسان از زمان و زندگی خود استفاده درستی داشته باشد، همه چیز موازی هم جلو می رود و دیگر شغل و زندگی مشترک دو مقوله جدا از هم نخواهد بود.در واقع در اینصورت است که هر دو طرف زندگی مشترک شان را همراه با حرفه ای که در حال پیگیری آن هستند بدون هیچ مشکلی پیش خواهند برد. صادقانه می گویم که وقتی تصمیم به ازدواج گرفتم (با توجه به شناختی که از خودم و رضا داشتم) دغدغه ای بابت لطمه خوردن به کارم نداشتم.

– رضا: شما وقتی ازدواج می کنید یک نفر را به عنوان همراه و شریک زندگی خودتان انتخاب می کنید. ایجاد محدودیت کاری برای شبنم یک مقدار از نگاه مرد سالارنه است که در تفکر من جایگاهی ندارد.

– شبنم: خب در ایران همه مردسالارند دیگه. (خنده)

– رضا: به شخصه قطعا خوشحال خواهم شد که شبنم به دنبال علاقه خودش یعنی بازیگری برود. شک نکنید او هر چقدر در کارش موفق تر باشد، این موفقیت تاثیرش را بر زندگی مشترکمان هم خواهد گذاشت.

– شبنم: البته من هم قبول دارم که هستند جوانانی که در ظاهر روشنفکر هستند اما جلوی فعالیت اجتماعی همسرشان را می گیرند و به قول رضا با نگاهی مرد سالارنه به همسرشان اجازه کار نمی دهند.

و با این تفاسیر اولویت شبنم قلی خانی بازیگری است یا زندگی مشترک؟

– شبنم: فکر می کنم نمی توان گفت اولویت زندگی مشترک است یا کار. همانطور که گفتم همه چیز باید همراه با هم باشد. مثلا امروز من به دلیل شرایط زندگی کارم را رها کرده ام و حتی برای چند سال از ایرلن دور شده ام. خودت در جریان هستی که من با 7 سال سابقه در هیئت علمی دانشگاه، این کار را هم رها کردم و به خاطر زندگی ام به استرالیا آمده ام.

اگر آقا رضا یک روز و به هر دلیل از شما بخواهد که بازیگری را کنار بگذارید، چه واکنشی از خودتان نشان خواهید داد؟

– شبنم: فکر نمی کنم رضا چنین درخواستی از من داشته باشد اما اگر چنین شرایطی پیش بیاید قطعا دلیلش را از او جویا خواهم شد چون گاهی یک نفر نکته ای را به انسان می گوید که از چشم خودِ انسان پنهان مانده است. اگر دلیلش برایم قانع کننده باشد، شاید حرفش را قبول کنم و بازیگری را کنار بگذارم. رضا انسانی منطقی است و هیچ وقت بدون دلیل، مسئله ای را مطرح نمی کند و به همین دلیل مطمئنم اگر روزی بخواهد چنین درخواستی از من داشته باشد، با یک دلیل منطقی موضوع را مطرح خواهد کرد.

آنطور که می دانم چند سال ابتدای ازدواج تان، آقا رضا به واسطه شرایط کاری که داشتند در ایران و کنارتان نبودند، این شرایط آن هم برای روزهای اول ازدواج یک مقدار سخت نبود؟

– شبنم: بله، در آن روزها رضا به دلیل شرایط کاری در دبی بود و مه به خاطر فیلمبرداری در ایران بودم. این موضوع سختی های خاص خودش را داشت اما به دلیل اینکه دبی و ایران فاصله زیادی از هم ندارد، هر وقت فیلمبرداری نداشتم به دبی می رفتم و رضا هم هر وقت فرصت می کرد به ایران می آمد و یکدیگر را می دیدیم.

فکر می کنید بارزترین ویژگی شخصیتی همسرتان چیست؟

– شبنم: بارزترین ویژگی اخلاقی رضا این است که خیلی کم حرف است که گاهی من را کلافه می کند (خنده) رضا مهربان و بسیار خانواده دوست است که این موضوع برایم قابل احترام است چون کسی که پدر و مادرش را دوست دارد، قطعا همسرش را هم دوست دارد. یکی دیگر از ویژگی های اخلاقی رضا این است که حق همه آدم ها و حتی موجودات زنده را محترم می شمارد. من تا حالا ندیده ام رضا حق کسی را پایمال کند. فکر می کنم اگر بیشتر از این بخواهم در مورد رضا صحبت کنم می گویند اینها از خودشان تعریف می کنند (خنده). در یک کلام می توانم بگویم رضا انسان خوبی است.

– رضا: شبنم خرید کردن و شکلات خوردن را خیلی دوست دارد (خنده) از شوخی که بگذریم باید بگویم شبنم خیلی مهربان است. از طرفی شبنم به دلیل اینکه انسان خودساخته ای است، می توان به او تکیه کرد. یکی دیگر از خصوصیات شبنم این است که با صبر، اهداف زندگی اش را پیگیری می کند.

تعریف تان از خانواده خوشبخت چیست؟

– شبنم: فکر می کنم آرامش روانی، نشاط و سلامتی اصلی ترین و کافی ترین شروط خوشبختی است. خیلی ها هستند که قدر سلامتی شان را نمی دانند و به دنبال یک چیز بالاتر می گردند. همین که انسان در یک خانواده سالم و سلامت زندگی می کند به نظرم کافی است. آرزوهای بزرگ در زندگی، گاهی تبدیل به حباب می شود که قطعا یک روز می ترکد و اثرات بدی روی زندگی انسان می گذارد.

– رضا: خانواده ای که در آن شادی و آرامش خیال وجود دارد و همه از حضور هم لذت می برند، به نظرم یک خانواده خوشبخت است.

– البته اگر یک بنز هم به این خانواده خوشبخت اضافه شود، بد نیست. (خنده)

– رضا: بله، اگر یک بنز هم برای شبنم بخریم خوشحالتر می شود. (خنده)

زندگی در استرالیا چه تفاوتی با زندگی در ایران دارد؟

– شبنم: از نظر رعایت قوانین اجتماعی مثل قوانین راهنمایی رانندگی، در استرالیا همه چیز طبق قانون پیش می رود، همه خودشان را به رعایت قوانین اجتماعی ملزم می دانند که همین موضوع تا حدی به آرامش روانی انسان کمک می کند. مثلا قوانین بیمه قوانین مربوط به بیکاری و … طوری تدوینشده که تا حد امکان حامی مردم باشد. مسئله دیگری که اینجا جلب توجه می کند، فرهنگ ورزش کردن است. صبح ها که به خیابان می روید می بینید عده ای در حال دوچرخه سواری هستند، عده ای قایق سواری می کنند، عده ای می دوند و … از طرف دیگر برعکس ایران که همه اتفاقات در خانه می گذرد، اینجا همه چیز از صبحانه خوردن تا شام و مهمانی های خانوادگی در خارج از خانه برگزار می شود و از خانه فقط به عنوان خوابگاه استفاده می کنند. این تفاوت ها وجود دارد اما از نظر عاطفی، شرایط برای ما که ایرانی هستیم خیلی سخت است. درسته که اینجا دوستان خوبی داریم و با هم در ارتباطیم اما خانواده خودمان چیز دیگری است و حضورشان باعث دلگرمی است که متاسفانه نه خانواده من و نه خانواده رضا در کنارمان نیستند.

– رضا: استرالیا کشوری در حال ساخت است. این کشور توسط مهاجران ساخته شده و به همین دلیل به مهاجران احترام می گذارند و برای اقوام و مذاهب مختلف ارزش قائلند، درست مثل کشور خودمان ایران که همه اقوام با صلح در کنار هم زندگی می کنند. موضوع مهمی که اینجا وجود دارد، شایسته سالاری است. وقتی می خواهند کسی را استخدام کنند فقط به سابقه کاری و توانایی های او توجه می کنند و مسائلی مثل سفارش و پارتی بازی در معادلات اداری این کشور جایی ندارد.

دوست ندارید به ایران برگردید؟

– شبنم: بدون شک خیلی دوست دارم به ایران بازگردم. به زندگی در استرالیا به طور موقت نگاه می کنم و ان شاءالله طی دو سه سال آینده به ایران بازخواهم گشت و کارم را ادامه خواهم داد. اصلا هدفم از تحصیل در رشته کارگردانی در استرالیا این است که به ایران برگردم و کارم را ادامه دهم.

– رضا: همانطور که شبنم گفت زندگی کردن دور از ایران و خانواده یک مقدار سخت است. امیدوارم به زودی به ایران برگردیم و در کنار هموطنان عزیزمان زندگی کنیم.

قطعا حس پدر و مادر شدن برای هر آدمی، یک حس متفاوت و دوست داشتنی است، نمی خواهید این حس را تجربه کنید؟

– شبنم: فکر می کنم بهترین و عجیب ترین حس دنیا، مادر شدن است. مادر بودن یک حس طبیعی است که برای هر آدم سالمی وجود دارد چون به نوعی حس امتداد حیات و زندگی است. اینکه یک موجود را در درون خودت پرورش دهی و بعد هم برای او مادری کنی، حس بسیار لطیف، زیبا و دوست داشتنی است. برای تجربه این حس زیبا، باید همه شرایط فراهم باشد. با توجه به اینکه ما اینجا تنها هستیم و از خانواده هایمان دوریم، این اتفاق یک مقدار نگران کننده است.

– رضا: (لبخند…)

بچه دار شدن احتمالا به موقعیت بازیگری شبنم قلی خانی لطمه ای نخواهد زد؟

– شبنم: فکر نمی کنم این موضوع با بازیگری تداخلی داشته باشد. در سینمای ایران و دنیا بازیگران بزرگی هستند که در کنار بازیگری حس مادر شدن را هم تجربه کرده اند و به راحتی این دو موضوع را در کنار هم مدیریتی کرده اند.

اگر بچه دار شوید، چه نامی برایش انتخاب می کنید؟

– شبنم: راستش دوست دارم بچه های دو قلو داشته باشم، یک دختر و یک پسر! در مورد اسمشان هم تا به حال فکر نکرده ام اما قطعا اسمی انتخاب خواهیم کرد که در همه جای دنیا بتوانند به راحتی او را صدا کنند. مثلا اسم من طوری است که دوستانمان در استرالیا نمی توانند به آسانی صدایم کنند. ان شاءالله وقتی بچه دار شدیم، یک اسم ساده و خوش آهنگ برای فرزندمان انتخاب خواهیم کرد. فکر می کنم اسمی انتخاب خواهم کرد که ترکیبی از یک حرف باصدا و یک حرف بی صدا باشد، مثل آرا…

– رضا: من هم با شبنم موافقم.

حرف آخر را در خانه چه کسی می زدند؟

– شبنم: حرف اول و آخری در خانه ما وجود ندارد و همه چیز با تعامل پیش می رود.

– رضا: ازدواج یعنی سازش و تفاهم.

– شبنم: در بعضی از مسائل من حرف اول و آخر را می زنم و در بعضی از مسائل رضا! اینطور نیست که مطلق باشد. نه رضا؟

– رضا: بله درسته.

چرا در این شش سال که از ازدواجتان می گذرد، مصاحبه مشترکی انجام ندادید؟

– شبنم: حقیقتش؛ در این شش سال خیلی ها از ما خواستند که مصاحبه کنیم اما رضا تمایلی برای این کار نداشت اما اخیر در برخی از شبکه های اجتماعی عکس هایی از من منتشر شد که در مراسم سینمایی یا کنسرت های موسیقی گرفته شده بود. این عکس با شرح شبنم قلی خانی و همسرش منتشر شد. وقتی چنین اتفاقی افتاد، خیلی شوکه و دلخور شدم که عکس من در کنار کسانی که نمی شناسم در فضای مجازی با این شرح منتشر شده به همین دلیل ترجیح دادم عکس واقعی من و همسرم در اختیار مردم قرار بگیرد تا عکس های متفرقه برایم حاشیه ایجاد نکند.

تا حالا شده سالگرد ازدواجتان را فراموش کنید؟

– شبنم: نه، هیچ وقت.

– رضا: نه، مگرج از جانم سیر شده ام که این روز مهم را فراموش کنم؟ (خنده)

شبنم قلی خانی و فریبا کوثری

اینستاگرام شبنم قلی خانی : Shabnamgholikhani

فیلم های سینمایی :

مریم مقدس
یک الف ناقابل
جوجه اردک من
عطش
سفرنامه خواب
وعده دیدار
ستاره سهیل
به خاطر خواهرم
خاطره
پریناز
بچه تهران
شور شیرین
فرزند خوانده
درخشش پنهان
بزرگ‌مرد کوچک
پنجشنبه آخر ماه

جوایز و افتخارات
تشکر و قدردانی انجمن اسلامی هنرمندان برای بازی در نقش مریم مقدس
تشکر و قدردانی شبکهٔ جهانی جام جم به عنوان بازیگر زن برجسته برای بازی در نقش مریم مقدس
تشکر و قدردانی مدیرعامل صدا و سیمای ایران برای بازی در نقش مریم مقدس
نامزد جایزهٔ بهترین بازیگر زن از تماشاگران شبکهٔ جام جم در ژانویه ۲۰۰۴
جایزهٔ بهترین بازیگر زن از پلت‌فرم طلایی (جشنواره‌ای در روسیه) در سال ۲۰۰۵
قدردانی هیئت داوران جشنوارهٔ فیلم دانشجویان ایرانی برای ساخت فیلم کوتاه تنهایی من در آوریل ۲۰۰۶
گواهینامهٔ موفقیت و دستاورد از نخستین جشنوارهٔ فیلم بهینه‌سازی مصرف گاز ایرانی در نوامبر ۲۰۱۰
گواهینامهٔ موفقیت و دستاورد از دومین جشنوارهٔ فیلم ایرانی کانادا در سپتامبر ۲۰۱۰
تشکر و قدردانی هیئت مدیرهٔ کارگردانان صدا و سیما برای بازی در مجموعهٔ تلویزیونی نردبام آسمان
تشکر و قدردانی سومین هیئت مدیرهٔ کارگردانان صدا و سیما برای بازی در مجموعهٔ تلویزیونی پنج کیلومتر تا بهشت

شبنم قلی خانی در پشت صحنه سریال هشت و نیم دقیقه

عکس بازیگران و همسرانشان

عکس بازیگران و همسرانشان

در این بخش از عکس ، آلبومی از عکس بازیگران و همسرانشان برای شما اماده کرده ایم ، تعداد عکس بازیگران 14 عدد میباشد ، امیدواریم مورد پسند شما قرار گیرد.

مهدی پاکدل و همسرش بهنوش طبابایی

علیرضا اوسیوند و همسرش حمیرا ریاضی و فرزندشان

رامبد جوان و همسرش

نسرین مقانلو و همسرش و فرزندان

شیرین بینا و همسرش

نیوشا ضیغمی و همسرش آرش پولادخان

فلورا سام و همسرش مجید اوجی

نیما فلاح و همسرش سحر ولدبیگی

محممود پاک نیت و همسرش مرجانه گلچین

کمند امیرسلیمانی و برادرش سپند امیرسلیمانی به اتفاق همسرانشان

نگار عابدی و همسرش هدایت هاشمی

رامبد شکرابی و همسرش حدیث فولادوند

مهسا کرامتی و همسرش راما قویدل

نسرین نصرتی” بیوگرافی و عکس های خانوادگی نسرین نصرتی و همسرش

دلیل فعالیت کم نگار جواهریان در بازیگری چیست؟

گفتگو با نگار جواهریان بازیگر تئاتر و سینما

نگار جواهریان بازیگری را از نوجوانی و با تئاتر شروع کرده و بعدها با آثار کارگردان هایی همچون محمود استادمحمد، علی اصغر دشتی، امیررضا کوهستانی و… روی صحنه رفته است. جواهریان که به تازگی در فیلم جدید رامبد جوان با نام نگار به ایفای نقش پرداخته با حضور در بازتولید اجرای ایوانف امیررضا کوهستانی دوباره روی صحنه آمد که به همین بهانه با او گفت وگو کردیم.

عکس نگار جواهریان و رامبد جوان در نشست فیلم نگار

 نگار جواهریان، بازیگر گزیده کار سینما و تئاتر که به تازگی هم برای بازی در فیلم «قندون جهیزیه» نامزد دریافت تندیس بهترین بازیگر نقش اول در جشن هجدهم خانه سینما بود و در افتخارات کارنامه کاری اش کسب سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم «طلا و مس» به چشم می خورد، اذعان دارد که وسواسش در انتخاب نقش بیشتر شده است. نگار جواهریان که از نوجوانی بازیگری تئاتر را شروع کرده و بعدها با آثار کارگردان هایی همچون محمود استادمحمد، علی اصغر دشتی، امیررضا کوهستانی و… روی صحنه رفته، به تازگی با حضور در بازتولید اجرای «ایوانف» امیررضا کوهستانی دوباره روی صحنه آمد که به همین بهانه با او گفت وگو کردیم.

نگار جواهریان در فیلم طلا و مس

وقتی با نقشی، آن هم نقش پرچالشی مثل ساشا، در نمایش «ایوانف» مواجه می شوید و بناست آن را پس از پنج سال دوباره اجرا کنید، مواجهه شما با آن چگونه است؟

همه بازیگرهایی که در این سال ها با امیررضا کوهستانی کار کرده ایم، عادت داریم به اینکه یک نمایش را در طول چند سال در تورهای مختلف اجرا کنیم. با نمایشی مثل «هفده دی کجا بودی؟» که سال ٨٨ در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شد، تا همین پارسال دائم در کشورهای مختلف روی صحنه می رفتیم و این تجربه چندساله بودن با یک تئاتر خیلی عجیب است، چون خیلی چیزها در طول زمان بی معنی می شود و خیلی چیزها بامعنی تر می شود. خیلی چیزها اهمیتش را از دست می دهند و خیلی چیزها مهم تر می شود و جالب اینجاست که این ما را غافلگیر می کند، چون هیچ وقت به عنوان بازیگر نمی توانی پیش بینی کنی که چه چیزهایی در نمایش برای تو به مرور زمان کسل کننده می شود یا معنای ویژه ای پیدا می کند. واقعا زمان مثل بادی آرام می تواند جای چیزها را تغییر دهد.

بنابراین، تجربه مواجهه دوباره با یک نقش، هم بسیار جالب است و از یک سو می تواند سخت هم باشد، چون آدم احساس می کند جاهایی از نمایش با گذر زمان، زنده بودن خودش را از دست می دهد. آن بخش ها مثل پیکری بی جان روی دست بازیگران نمایش است و این می تواند بخش سخت ماجرا باشد، تلاش برای حیات بخشیدن و حرکت دادن به این پیکر بی جان. اما این دشواری، به این دلیل نیست که این نمایش ها تاریخ مصرف دارند. بلکه به این دلیل است که نوع برخورد ما با یک نمایش، چه در جایگاه بازیگر و چه در جایگاه تماشاگر، به مرور زمان تغییر می کند. با گذشت زمان تجربه هایی می کنیم که بر اثر آن تجارب، چیزهایی برای ما کم اهمیت یا پراهمیت می شود.

در نمایشی مثل «هفده دی کجا بودی؟»، این اواخر احساس می کردیم ما زیاد دست وپا می زنیم برای اینکه بتوانیم نمایش را آن طور که فکر می کردیم قبلا بوده نگه داریم. درحالی که شاید، اصلا نباید این طور نگاه کرد و باید به این اندیشید که این نمایش دیگر آن نمایش نیست و زمانی شش ساله بر آن گذشته و دیگر لازم نیست مثل قبل باشد و تجربه ما در مواجهه با آن به اجراهای قدیمی شبیه باشد. درباره «ایوانف» هم همین طور بود. نمایشی که ما به تازگی روی صحنه بردیم، «ایوانف»ی دیگر است، چون خیلی چیزها در این پنج سال تغییر کرده و تماشاچی تئاتر هم متفاوت با قبل است.

من از سال ٩١ که «دیوار چهارم» را اجرا کردیم تا الان روی صحنه نرفته بودم و حالا کاملا تفاوت تماشاگر امروز را با چهار سال قبل احساس می کنم.

عکس نگار جواهریان و رامبد جوان

«ایوانف» امسال، در قیاس با پنج سال قبل برای شما چه تغییری کرده؟

پنج سال قبل، فکر می کردم «ایوانف» آن کسی است که از اول تا آخر تماشاگر با او همراه می شود، اما با گذشت این چند سال و وضعیت اجتماعیِ این روزها، حسم این است که حالا تماشاگر با بقیه شخصیت ها بیشتر همراه می شود تا «ایوانف». امروز، جای قهرمان عوض شده. انفعال یک شخصیت در سال ٩٠ برای تماشاگر خیلی تأثیرگذار بوده و حالا در سال ٩٥ ماجرا برعکس شده؛ انفعال آن چیزی است که حداقل ظاهرا شاید ما از آن دور شدیم. دیگر انفعال «ایوانف» را ستایش نمی کنیم. برای همین شاید آن قدر که سال ٩٠ آخر نمایش قلبمان با «ایوانف» همراه بود، سال ٩٥ کمتر همراهش باشد و بیشتر به بقیه شخصیت ها دل ببندیم.

عکس نگار جواهریان و حسن معجونی در نمایش ایوانف

به هرحال، پنج سال زمان بر حسن معجونی که ایفاگر نقش «ایوانف» است و دیگر بازیگران گذشته و بی شک این زمان چیزهایی را در تک تک شما تغییر داده. پس آنچه امسال از نقش هایتان روی صحنه جلوه کرده نیز در مقایسه با قبل، تحت الشعاع قرار گرفته….

دقیقا. مثلا با گذشت پنج سال شاید، سن من برای ایفای نقش ساشا زیاد بود، و همین طور سن دیگران هم برای نقش هایشان. ولی همچنان خود ما آنها را بازی کردیم و شاید این اجرا دیگر آن اجرای قبلی نبود. اما این پنج سال و آنچه در این پنج سال بر ما و جامعه گذشته، روی صحنه حاضر شد و زنده بودن این پنج سال روی صحنه، ویژگی اجرای امسال ما بود.

شما تا امروز در چهار نمایش امیررضا کوهستانی بازی کرده اید. بنا بر نظر اغلب منتقدان و تماشاگران تئاتر، کاری که امیررضا کوهستانی روی صحنه می کند، منحصربه فرد است و او بابی تازه در تئاتر ایران گشوده. شما که در چهار تجربه او را همراهی کرده اید، در توصیف کارش چه می گویید؟

امیررضا کوهستانی مثل هر آدم استثنایی دیگری در هر دوره ای، هوش و نبوغ در حضورداشتن مطلق در زمان خودش دارد. او درک درستی از روح زمانه ای که در آن زیست می کند دارد.

با این خصیصه می توان او را کیارستمیِ تئاتر تلقی کرد. اتفاقی که کیارستمی در سینما رقم می زند، انگار در تئاتر با آثار امیررضا کوهستانی رخ می دهد. انگار آثار این دو هنرمند خاستگاه مشترکی دارد.

ویژگی مشترک هر دو میل به قصه گفتن است. توانایی قصه گفتن و قصه شنیدن که می توان اساسا ضرورت و نجات بخش بودنِ هنر را همین قصه گویی دانست، با وجه جادویی و شهرزادگونه اش که مرگ را به تأخیر می اندازد.

عکسهای نگار جواهریان در نمایش ایوانف

شما در سینما بسیار پرکار هستید، اما مدتی در تئاتر کمتر حضور داشتید. در برنامه ریزی تان برای کار، بازیگری در تئاتر چقدر ضروری است و اولویت دارد؟

زمانی فکر می کردم حتما باید سالی یک تئاتر بازی کنم. مثل وقتی که می گویند اگر ورزشکارها از تمرینات دور باشند، عضلاتشان خشک می شود، فکر می کردم اگر من هم از تئاتر دور باشم، از بین می روم. اما زمان که می گذرد همه چیز برای آدم تغییر می کند. امروز بیش از هر چیز کار خوب کردن برایم اولویت دارد. تئاتر و سینما فرقی نمی کند. نمی توانم بگویم اولویتم تغییر کرده. صرفا وسواسم بیشتر شده. انتخابم بازی در تئاتر یا فیلمی است که بتوانم با سلیقه خودم پشتش بایستم و در انتخابم، تئاتر بر سینما یا سینما بر تئاتر ارجحیتی ندارد.

تصمیمی برای کارگردانی در تئاتر ندارید؟

امروز دیگر نه. درحالی که وقتی سنم کم بود، فکر می کردم دلم می خواهد کارگردان تئاتر باشم. خیلی دوست داشتم و آشنایی من با امیررضا کوهستانی اصلا بر سر همین موضوع شروع شد. دلم می خواست تئاتری روی صحنه ببرم و ایده ای داشتم که از امیررضا خواستم آن را برایم بنویسد، اما آن متن هرگز اجرا نشد.

اسم آن متن چه بود؟

اسمی ندارد و صرفا چندین نسخه نمایشنامه با یک ایده است. شاید روزی که مردیم، این متنها منتشر شود و یک وقتی هم روی صحنه برود. (با خنده)

دورانی بود که به کارگردانی فکر می کردم، اما امروز فکر می کنم اگر قرار باشد کاری جز بازیگری کنم، آن کار دیگر در تئاتر و سینما نیست. من هنوز آن قدر بازیگری را دوست دارم که حیاتم را در این حرفه فقط با بازیگری ادامه دهم. هنوز آن قدر علاقه و هیجان و شور برای بازیگری دارم که به کار دیگری فکر نکنم. اما اگر روزی بنا باشد به یک کار دیگر فکر کنم، آن کار احتمالا سینما و تئاتر نیست. کلا کار گروهی را خوب انجام دادن بسیار دشوار است. من ترجیح می دهم اگر روزی به انتخابی دیگر فکر کردم، آن کار فردی باشد.

نگار جواهریان در نمایش ایوانف

یعنی به دنبال هنری فردی تر هستید؟

الان به دنبال هنر دیگری نیستم.

بازی کردن در نمایش های امیررضا کوهستانی دشوار به نظر می رسد، شاید چون مبتنی بر نوعی «بازی نکردن» است و لایه های پنهانی که هر نقش باید بروز دهد، پررنگ تر از لایه اولیه است. مثلا در پرده سوم «ایوانف» که ساشا و ایوانف این سو و آن سوی تختخواب ایستاده اند، آنچه با اکت بیرونی نمی توان نمایش داد و ناشنیدنی هایی که تماشاگر از دیالوگ های شما خواهد شنید، پررنگ تر از آن چیزهایی است که به زبان می آید و بازی می شود. این جنس بازی کار شما را سخت تر نمی کند؟

هر بازیگری انتخاب هایی دارد و انتخاب هایش بر اساس توانایی ها و سلیقه اش صورت می گیرد. بازی کردن در آثار امیررضا کوهستانی انتخاب من بوده، همان طور که با اصغر دشتی و دیگران کارکردن هم انتخاب من بوده. ولی موضوع، سلیقه و انتخاب است و نمی توانم بگویم سخت است یا آسان. چون حتما هر چیزی را خوب و درست انجام دادن سخت است. سیاه بازی کردن هم به شیوه درست و اعلا سخت است. بالاخره هر نوع کاری در جای درستِ خودش می تواند جذاب، پیچیده و سخت باشد.