امیدهای مردم دوباره زنده شد و انتظار یک زندگی بهتر در جامعه‌ای شاداب، کمترین خواسته این مردم بود. اما ورزش ایران چه درسی می‌تواند از برجام بگیرد؟ مهمترین نکته‌ از این رویداد بزرگ که می‌تواند برای ورزش ما گره‌گشا باشد تعامل و گفت‌وگو است. اعضای تیم مذاکره‌کننده نشان دادند سخت‌ترین اختلافات و مشکلات را می‌شود با تعامل و گفت‌وگو حل و فصل کرد و اینک جامعه ورزش ما سخت نیازمند این رفتار است.

اکثر اختلاف‌ها و دعواهایی که امروز در جامعه ورزش در جریان است با گفت‌وگو و تعامل حل‌شدنی است. در اینکه گاهی مدیران یک فدراسیون با هم، مدیر یک فدراسیون با وزارت، مربی با بازیکن، بازیکن با بازیکن، بازیکن با مدیر، ورزشکار با رسانه و... اختلاف دارند یک مشکل مشترک وجود دارد: با هم حرف نمی‌زنند و حرف‌های طرف مقابلشان را نمی‌شنوند.

رسانه هم ناخواسته شده است واسطه بگو مگوها. با رسانه مطرح می‌شوند و از آن برای رساندن پیام‌هایشان به مردم و طرف مقابل استفاده می‌کنند ولی آنجایی که پاسخ مخاطبشان سنگین می‌آید، از رسانه شکایت می‌کنند که چرا انعکاس دادی؟!

این روزها اختلافات در ورزش به تبع اختلافات و دعواهای جریان‌های سیاسی، جامعه را نیز متأثر می‌کند اما آنهایی که پا به عرصه ورزش گذاشته‌اند به خوبی می‌دانند آنچه این میدان را از میدان‌های دیگر متمایز می‌کند روح پهلوانی و جوانمردی است.

ورزشکاران، مدیران ورزشی و حتی ما رسانه‌های ورزشی باید حرمت این ساحت را نگه داریم. اگر امروز تختی نماد مردانگی و جوانمردی است بازیگران جدید این عرصه باید بکوشند تختی‌وار رفتار کنند تا روحیات جوانمردی گسترش یابد نه اینکه منافع شخصی و دسته‌ای خود را به منافع ورزش کشور ترجیح دهند.

یادآوری برجام، یادآوری اصل گفت‌وگو و تعامل است. باور کنیم با گفت‌وگو و مذاکره تحقیر نمی‌شویم بلکه این خود، نشان بزرگی است.

ورزش هم مانند هر حوزه دیگری نقش بسزایی در شادابی جامعه دارد. وظیفه هر کس در این حوزه است که با آرامش و امید بتواند نقش خود را در این شادابی ایفا کند.